De afgelopen week waren we van plan door te brengen in Normandië. Ondanks dat het reizen weer mag, hebben we toch maar besloten in eigen land te blijven. Het weer zat geweldig mee, dus fietsen op de drager en via de toeristische route dwars door het Groene Hart, langs de Vinkeveense Plassen, het Gooi en de Veluwe naar Twente gereden. Onderweg heerlijk uitgebreid lunch op een terras genoten, dan is er al een vakantie gevoel.
Ons huisje heeft een heerlijk vrij stukje tuin, bos aan alle kanten, rust en vrijheid.
We zullen deze dagen niet veel tijd binnen doorbrengen, het is heerlijk buiten waar we kunnen kiezen voor de zon en schaduw. Deze vlinder kwam een aantal keren op ons zitten, heel bijzonder. De hele week zagen we het diertje terug, elke avond vloog hij om ons heen om daarna weer steeds op hetzelfde blad te gaan zitten.
Het bleef aangenaam tot de zon de schaduwen steeds langer maakte en uiteindelijk achter de bomen verdween.
Vanuit Holten vertrekken we voor een fietstocht. Bijna gelijk al even van de route afgeweken naar de Canadese begraafplaats op de Holterberg.
Tot in het najaar van 1945 kon men op veel plaatsen in Nederland kruizen aantreffen langs de wegen. Onder deze kruizen lagen onze gesneuvelde bevrijders.
Een Lt.-General van het Canadese leger kwam op reis langs Holten en kreeg de gedachte om in deze mooie omgeving een Canadese oorlogsbegraafplaats te creëren.
Canadese militairen die in Nederland op repatriëring wachtten, hebben de begraafplaats aangelegd. Tot in de zomer van 1946 werden gesneuvelde bevrijders hier begraven die tijdens de laatste dagen van de oorlog in Noord-Nederland en Duitsland sneuvelden. Er zijn 1394 graven.
Ik denk niet dat ik ooit in Nederland een mooier aangelegde begraafplaats heb bezocht.
Het prachtige park dat er rondom is aangelegd is alleen al een lust voor het oog.
De bloemenpracht bij elke steen getuigd van zoveel liefde en zorg voor deze laatste rustplaatsen van onze bevrijders. Jonge jongens meestal nog die hun leven gaven voor onze vrijheid.
Ik krijg er altijd een wee gevoel van in de maag en een brok in de keel als ik een oorlogsbegraafplaats bezoek.
We rijden van zuid naar noord door het Nationaal Park de Sallandse heuvelrug. Het park bestaat uit 26 'bergen' lees ik ergens. Ik hou het liever op heuvels, bergen kan ik hier echt niet ontdekken, maar het is een mooie rit door de bossen.
P
Af en toe even een stop om even iets te drinken en wat fruit te eten. We gaan niet zo vaak op vakantie
in eigen land, maar als we het doen treffen we meestal een hittegolf. Ook dit keer is de zomer begonnen met zeer warm weer. Niet erg, als je fietst heb je geen last van de warmte.
En in de schaduw is het genieten van het uitzicht.....
We rijden eindeloos langs velden vol mais, graan en aardappels en vele boerderijen.
Koeien in de wei, het blijft een mooi gezicht.
Terug in Holten een stop gemaakt bij de plaatselijke handwerkwinkel.
Veel, heel veel bolletjes wol voor de brei en de haak. en ook wat quiltstoffen. Het stofje dat ik zoek vind ik helaas niet. Wel even gezellig een praatje gemaakt met de eigenaresse. Als ik zeg dat ik nog even een kijkje neem bij de quiltboeken wijst ze me op de 'Klossie' die ze verkoopt. Hè, de Klossie? die komt me bekend voor. ik was het bijna vergeten, maar daar staat mijn 'stukkie' van een paar jaar geleden.
Natuurlijk toch nog iets gevonden dat mee naar huis mag.
Heerlijk gegeten op een terrasje, zo fijn dat dit weer kan en mag, en ik laat me verleiden tot één van de heerlijke ijscoupes die ze hier serveren. Het is tenslotte vakantie. Misschien een beetje te veel van het goede als toetje, maar lekker!
Als besluit van de dag komt er goed nieuws uit Amerika. Twee maanden geleden stuurde ik een pakje met oud Hollandse lekkernijen naar mijn vriendin Nellie. We waren al bang dat het nooit meer aan zou komen, de track & trace gaf steeds aan dat het was verzonden naar Amerika maar het kwam maar niet aan in het land van bestemming.
Maar gelukkig eind goed, al goed, ben zo blij dat dat het toch nog is aangekomen.
Al met al dus een topdag!
Happy stitching!
Yvonne
