Amerika 2016 - dag 23 en 24 - Lake Havasu City - Las Vegas

We zijn begonnen aan de laatste etappe van onze reis, die gaat over een stuk van de oorspronkelijke Route 66 in Arizona. Nu bijna de hele route al jaren is vervangen door een snelweg zijn de overgebleven oude stukken, vrijwel verlaten.

Veel leuker, de oude route en je treft er nog pareltjes van plaatsjes aan zoals het stadje Oatman. In 1906 ontstaan door de goudmijnen in de buurt, er werd 1,8 miljoen ounces goud uit de mijnen gehaald tot in 1942 de laatste mijn sloot. In en buiten de mijnen werd gebruik gemaakt van ezeltjes, deze werden na de sluiting van de mijnen vrij gelaten en de nazaten van deze ezels lopen nog steeds vrij rond in het stadje en zijn een toeristische trekpleister.

   

Vooral de kleine ezeltjes zijn erg aaibaar, sommigen liggen heerlijk ontspannen te slapen op de weg, gewend als ze zijn dat het verkeer rekening met hen houdt.

Van het Oatman wordt gezegd dat het een spookhotel is. Een Ierse mijner die een kamer in het hotel bewoonde zou zo van slag zijn geraakt van het nieuws dat zijn familie op weg naar Amerika was omgekomen dat hij aan de drank raakte. Op een dag ging het mis na een zwaar drankgelag en stortte hij achter elkaar in elkaar en stierf. Sindsdien keert zijn geest regelmatig terug in zijn hotelkamer zegt men........

Tegenwoordig is er in de lobby een ijssalon gevestigd en is de saloon annex restaurant behangen met dollar biljetten.

Op 29 maart 1939 trouwden Carole Lombard en Clark Gable in Kingman en brachten hun huwelijksnacht door in deze kamer in Oatman. Ze vonden het heerlijk om hier regelmatig terug te keren en zich lekker anoniem tussen de mijnwerkers te begeven. Clark speelde graag poker met hen.

Het is nog even een lang recht stuk door de woestijn richting het noorden, op de grens van Arizona en Nevada stoppen we even voor een plasstop. Het valt op hoe mooi steeds de toiletgebouwen zijn op de 'Rest area's' langs de highways, keurig netjes ook.
Ten zuidoosten van Las Vegas zien we Lake Mead al liggen.

Lake Mead is het grootste kunstmatige meer in Amerika, ook ontstaan door een dam (Hooverdam) in de Colorado river en is 190 km lang. Enorm dus en toch lijkt mij de schrikbarend lage stand van het water behoorlijk zorgwekkend. Als ik zie hoe in een stad als Las Vegas wordt omgesprongen met water dan zou ik me als inwoner van die stad toch zorgen maken om die lage waterstand na jaren van droogte.
Maar goed, ik woon (gelukkig) niet in Las Vegas, we brengen er wel onze laatste nacht door. De koffers worden weer ingepakt voor de terugreis, verbazingwekkend dat we alles weer in de koffers krijgen en ook nog binnen het toegestane gewicht blijven!

We maken 's avonds nog even een wandelingetje over de strip en eten bij Planet Hollywood.
Weer genoeg gekkigheid gezien voor een jaar in een paar uur........
De volgende morgen is dat toch echt tijd om weer afscheid te nemen van dit fantastische land. Dankzij de display in onze gehuurde Nissan Pathfinder zien we dat we 3170,5 mijl (5073 km) hebben gereden in 75 uur en 45 minuten. We hebben 23 dagen de auto gehuurd en hebben dus per dag gemiddeld 3 uur en 18 minuten auto gereden met een gemiddelde snelheid van 42 mijl per uur ( 67 km)

De auto weer heelhuids ingeleverd bij het verhuurbedrijf en dan vliegen we op zaterdagmiddag via Toronto weer terug naar huis. We kunnen weer terug kijken op een fantastische reis, vele hoogtepunten, mooie ontmoetingen met lieve vrienden en heel veel andere aardige, spontane en bijzondere mensen. Prachtige dingen gezien, wandelingen gemaakt en genoten van alles wat de afgelopen weken op ons pad kwam.

Dankbaar dat we dit weer hebben mogen meemaken en ook weer goed om thuis te komen waar een ongeduldige Rosa bijna niet kon wachten tot we er weer waren. Voor haar hebben de weken héél lang geduurd en ze heeft ons erg gemist zei ze. Gelukkig deze week weer twee keer oppassen en lekker genieten van haar!

Happy Stitching!

Yvonne

Amerika 2016 - dag 22 - Twentynine Palms - Lake Havasu City

Het zonnetje schijnt al weer lekker als we rond 08.00 uur vertrekken uit Twentynine Palms, we besluiten het ontbijt nog even uit te stellen en eerst de 180 km lange weg te rijden naar Parker, Arizona. Onderweg is er alleen na 150 km een tankstation en verder niets dan woestijn en een lange rechte weg met af en toe een bocht en wat bergen. Desolaat en heet maar ook heel bijzonder als je uit een land komt waar het zo dichtbevolkt is.

In Parker stoppen we bij het plaatselijke restaurant, altijd goed voor een uurtje genieten, sloten koffie die ook al heb je twee slokken genomen alweer wordt bijgeschonken en natuurlijk een heerlijk ontbijt!

 De rekening is ook altijd leuk in een soort geheimschrift. De ervaren Amerika reiziger weet precies wat er staat natuurlijk......
Vanaf Parker rijden we weer een heel stuk langs de Colorado River op de grens van California en Arizona. Bij het Buckskin Mountain State Park stoppen we voor een korte wandeling en genieten we van het mooie uitzicht op de rivier die we deze vakantie al heel wat keer zijn tegengekomen.

 Een van de vele ontstane meren door afsluiting met een dam is Lake Havasu.  De gelijknamige stad aan het meer is een stad waar veel Amerikanen overwinteren door de milde temperatuur in de winter. De London Bridge is een bezienswaardigheid, de brug werd in 1968 gekocht  voor 2,5 miljoen dollar toen de brug in London werd vervangen en steen voor steen afgebroken en hier weer opgebouwd.

 In het oude centrum stuiten we op een wegversperring en zien we allemaal oude auto's staan. Het blijkt de 39e editie te zijn van de jaarlijkse Relics & Rods 'Run to the Sun' car show. Een van de grootste shows van het zuidwesten met zo'n 800 klassieke auto's.  Dit is voor Alex wat voor mij een quiltshop (of show) is dus leuk dat we zo met ons neus in de boter vallen. Het wordt een middagje genieten van al het moois op auto gebied.

 Deze babyblauwe Ford Thunderbird zou ik zo mee willen nemen. Voor de prijs hoef je het niet te laten maar dan begint het pas met verschepen, invoeren etc........toch maar niet gedaan........

 Tussen de bedrijven door glip ik af en toe even een leuk antiekwinkeltje in en laat Alex even zelf likkebaarden bij al het moois dat er te zien is. De eigenaren kunnen met recht trots zijn op hun klassiekers, zo mooi en met liefde gerestaureerd, het zijn echt plaatjes!

Vanaf het eiland in Lake Havasu genieten we van de laatste warme zonnestralen van de dag en de zon die achter de bergen zakt. Tijd om een restaurant op te zoeken.........

Happy Stitching!

Yvonne

Amerika 2016 - dag 21 - Vista - Twentynine Palms

Voor we weer moeten vertrekken bij Oma Nellie verwend ze ons nog een keer met een heerlijk ontbijt, in alle vroegte ook nog  granberrry cupcakes voor ons gebakken..... heerlijk allemaal. Afscheid nemen is niet leuk maar we moeten weer verder op onze reis, er staan nog wat dingen op het programma.

 Het was weer heerlijk om een paar dagen te mogen logeren bij Oma Nellie in haar mooie huis met zoveel herinneringen aan Nederland.
We gaan als eerste onderweg naar Temacula, een stukje noordelijk. We kiezen zoals gewoonlijk niet voor de snelweg maar voor de binnenwegen en maken een prachtige rit door een afwisselend landschap.

 We zien heel veel fruitteelt onderweg, avocado's, citrusvruchten, druiven, etc. Nog een stukje door de bergen over een onverharde weg en dan zijn we in Temacula. Annelies attendeerde ons op deze winkel: Primitive Gatherings, wie kent ze niet? Ik wist niet dat de winkel hier was dus dat is een extra bonus vandaag!

 Een waar walhalla daar binnen! Werkelijk van elk patroon hebben ze een quiltkit, het duizelt je van alle leuks! Ik heb me ingehouden.....alleen wat cadeautjes gekocht maar niets voor mezelf. Er zitten al 3 kits in de koffer.......maar kijken en je w.i.m. lijstje aanvullen in gedachten is ook leuk!
We rijden vanaf Temacula richting het oosten, een prachtige rit door de bergen. Als we al een tijdje flink aan het dalen zijn blijkt dat we nog wel een stukje omlaag moeten als we bij een uitzichtpunt aankomen.....

 Altijd mooi om de weg te zien die je net hebt gereden of in dit geval nog mag rijden!
We rijden even later door een prachtig stadje, mooie brede lanen, gigantische huizen, en een heel bekend klinkende naam ; Indian Wells....peinzen en piekeren maar ik kwam er niet uit. Google biedt uitkomst, het is bekend van een ATP tennis toernooi. Vandaar dat de naam zo bekend voorkomt!

 Ons laatste NP deze vakantie, nog een die op ons lijstje stond om ooit te bezoeken midden in de Mojave woestijn. Uiteraard droog en dor, zoals een woestijn betaamd maar ook weer met verrassende planten en bomen. De Ocotillo bijvoorbeeld, van een afstand lijkt het niet veel, vooral als er geen bloemen aan zitten zoals nu.

 Maar van dichtbij zitten de takken vol met kleine groene blaadjes die wel wat weghebben van klavertjes. De Cholla cactus is ook volop vertegenwoordigd in dit park. We maken een wandeling door een gebied met duizenden cactussen, sommigen vele meters hoog!

 En natuurlijk zijn ook de Joshua Trees waar het park zijn naam aan dankt volop te bewonderen.

 De zon staat al laag als we het park uitrijden en het plaatsje Twentynine Palms in naar ons hotel.
Het is altijd weer leuk om een dag van te voren op zoek te gaan naar een leuke plek om te slapen. Goede recensies zijn belangrijk, en de prijs natuurlijk. Soms vindt je van die leuke oude motelletjes die netjes zijn gerenoveerd, een feest om in te verblijven

Nog even een wandelingetje naar een restaurant en dan sluiten we de dag weer af!

Happy Stitching!

Yvonne