Nevada staat bekend als de Silver State, ik vind het meer de Desert State, waar je ook kijkt, woestijn. Gelukkig in die woestijn ook pareltjes zoals het Valley of Fire State Park. Als ik maar tijd had voor één park tijdens een reis en ik zou moeten kiezen tussen Death Valley en dit park zou ik voor dit park gaan terwijl velen dit toch voorbij rijden omdat het denk ik te onbekend is.
Het landschap van Valley of Fire State Park is op dezelfde manier ontstaan als dat van de
Red Rock Canyon National Conservation Area. Vroeger bevonden zich hier enorme zandduinen, die bedekt werden door andere zandlagen. Het enorme gewicht zorgde ervoor dat de onderste lagen versteenden. Miljoenen jaren later kwamen de versteende lagen weer aan de oppervlakte, en werden zo blootgesteld aan de krachten van wind- en watererosie. Hierdoor zijn allerlei prachtige, grillige vormen ontstaan. De ijzerhoudende mineralen in het zandsteen kwamen in aanraking met de lucht, en zijn daardoor gaan oxideren. De rotsen hebben hieraan hun rode, gele en roze kleuren te danken; vooral tijdens zonsopgang en zonsondergang komen de kleuren erg mooi uit. Het park heeft hieraan de naam "Valley of Fire" te danken.
Vlak voorbij de ingang maken we een korte wandeling naar Elephant Rock. De rots ligt vlak langs de weg en is vandaar ook te zien maar door de onoverzichtelijke heuvels mag men daar niet stoppen. Dit is ook veel beter, dan kunnen we de rots eens goed bekijken boven ons.
Er zijn een paar afslagen in het park die we volgen en hier en daar stoppen we weer voor een foto of een korte wandeling. Het is weer behoorlijk warm maar niet zo extreem als gisteren in Death Valley.
Regelmatig zien we hagedissen en kleine eekhoorntjes over de weg schieten. Deze hagedis schoot eerst weg in de schaduw maar kwam toch weer te voorschijn, je zou 'm bijna niet zien met die mooie schutkleuren.
De route is prachtig, je weet niet waar je kijken moet, zoveel prachtige rotsen. Tenminste, dat is mijn idee, maar ik hou nu eenmaal van deze rode rotsformaties. Ik kan er dagen in doorbrengen en eindeloos kijken naar de prachtige manier waarop ze zijn gevormd door miljoenen jaren.
En er zijn zelfs een aantal (kleine) Arches (bogen) in het park te zien. Het blijft fascinerend hoe de natuur dit tot stand kan brengen.
Alsof ik op een quilttentoonstelling loop, zo loop ik langs de rotsen en bewonder de patronen, de lijnen, de grilligheid, de vormen......
Alex gaat er maar even bij zitten. Hij geniet zeer zeker ook van de mooie omgeving maar iets minder extreem als ik...... Kijk nu eens naar zo'n struik, kurkdroog hier en dan toch die groene blaadjes met al die pluizenbolletjes erin.
Sommige rotsen zijn zo groot als cathedralen, ze lijken er zelfs op, klokketoren en al.
Maar aan elk park komt een eind en zo rijden we als we de hele route hebben gereden het park weer uit.
Op naar St. George, daar zullen we de laatste vakantieweek doorbrengen. Eerst stoppen we even in Mesquite een grensplaatsje met veel Casino's want Nevada is een gokstaat. Als we op zoek zijn naar een restaurant dat niet in een Casino is gevestigd zie ik opeens en Quiltwinkel. Even naar binnen......
Niet zo'n grote winkel en niet zoveel stoffen maar ik vind een paar lapjes die mee mogen en een handige template om rondjes te maken voor appliqueerwerk. Daarna is het tijd voor een late lunch of een vroeg diner, we zitten er een beetje tussenin. De dame van de quiltwinkel raad ons Peggy Sue's Diner aan. Geweldige tent weer, net of je terug bent in de jaren 50 of in die oude TV-serie Happy Days. Je kunt er maaltijden krijgen met namen als; Fonzies Chicken en Great Pretender of One for the Money.
We rijden de snelweg I-15 weer op in noordelijke richting en verlaten de staat Nevada en rijden een stukje Arizona. Een mooi gedeelte van deze snelweg tussen de gekleurde rotsen door.
Net over de grens in Utah ligt St. George. We stoppen eerst bij de supermarkt om wat boodschappen en weer heel veel water in te slaan en rijden aan het begin van de avond naar het huis dat we gehuurd hebben via Air-bnb. Niet het hele huis hoor, dat zou een beetje overdreven zijn, we verblijven in het basement apartment.
Ik ben erg blij als ik bij binnenkomst deze giga jongens zie staan!
Na ruim een week uit de koffers te hebben geleefd is het wel lekker om even uit te kunnen pakken en de was te kunnen doen.
We installeren ons in ons 'Home away from home' voor de komende week, we voelen ons nu al thuis!
