Waar zijn de paaseitjes..........?

Dat was de grote vraag afgelopen week.....ik had toch zeker een zak met paaseitjes gekocht? Maar waar waren die nu...? Ik kon me nog herinneren dat ik ze samen met Rosa had gekocht, ik had de tas met boodschappen op het aanrecht gezet en de spullen opgeruimd.....maar de eitjes? Ik kon me niet meer herinneren waar die waren gebleven. Het zal toch niet dat Rosa....?
Even een appje naar mijn dochter gestuurd met de vraag of Rosa vorige week thuis was gekomen met een zak paaseitjes.....
Ja hoor, inderdaad....die had ze van Oma gekregen had ze thuis verteld......
De smiecht! Tijd voor een goed gesprek met mijn kleindochter afgelopen vrijdag toen ze een nachtje kwam slapen. Ik moet bekennen dat ik meerdere keren op mijn lip heb moeten bijten om niet in lachen uit te barsten, met uiterste krachtinspanning kon ik mijn gezicht in de plooi houden. Rosa bekende schuld, in een onbewaakt ogenblik had ze de paaseitjes in haar koffertje gestopt. Zo goed en kwaad als dat mogelijk is bij een drie-jarige haar getracht uit te leggen dat ze het eerst aan Oma moet vragen als ze iets mee naar huis wil nemen.
Heel stiekem vind ik het wel een geweldige actie van haar alhoewel we zulke acties natuurlijk wel de kop in moeten drukken. Inmiddels van dochterlief nieuwe eitjes ontvangen ter compensatie, niet nodig natuurlijk maar wel lief!

 Geen chocolade paaseitjes op de Bee dus donderdag maar we zullen ons de bovenstaande tractatie goed laten smaken volgende week. Martine showde deze prachtige kerstquilt. Een top die al jaren af was en die ze nu machinaal had laten doorquilten. Erg mooi!
Geen weer voor buitenactiviteiten dit weekend dus maar weer eens teruggegrepen op het aloude succesnummer van het koekjesbakken. Met een gezond recept van havermout, noten en plantaardige olie.

 Sommige dingen zijn zo toevallig, die verzin je gewoonweg niet. Jaren geleden zag ik deze quilt in een winkel en ik was er direct helemaal weg van. Natuurlijk vergeten op te schrijven hoe het patroon heet maar ik hoopte het ooit nog eens te vinden. Toen ik in 2012 op de Houston Quiltshow in de booth van Terry kwam van Thankfully Sew zag ik hem weer.

 Thankfully Sew is het bedrijf van Terry en haar zus Geralyn en toen ik in 2013 werd uitgenodigd om weer naar Houston te komen  mocht ik me bij deze groep vrouwen aansluiten en had een fantastische week. Wat een inspiratie om met deze lieve en getalenteerde ontwerpers te mogen optrekken.  Geralyn is de ontwerpster van de quilt, hoe toevallig is dat? Natuurlijk nam ik me toen helemaal voor om de quilt te gaan maken. En zo lag het patroon al weer ruim een jaar op mijn quiltkamer. Ik had er zelf al allerlei stofjes voor uitgezocht en vaak stond ik erbij te dromen en bedacht me hoe graag ik eraan wilde beginnen maar er zijn altijd nog zoveel dingen om af te maken......
Maar nu...is een quilt in Amerika om te worden doorgequilt en een ander is bij Margareth om gequilt te worden dus ik mag van mezelf aan een nieuw project beginnen......

 Het begin is er!  De eerste blokken zijn klaar om machinaal met een festonsteek te worden gestikt.
Ik vind het nu al helemaal leuk worden, zelfs zo zonder oogjes die de uitdrukking in de gezichten brengt.

 Deze week werd ik ook nog verrast door een envelop met een wel heel leuke inhoud in de brievenbus. Ik was de 100e volger van het blog van Ineke en had daarmee een mooi lapje gewonnen! Alweer zo'n voorbeeld waarom bloggen toch zo leuk is!

Het weekend van World Wide Quilting Day

Het is heerlijk als je weekend al begint met een vrije dag op vrijdag. Hier vaak gevuld met allerlei klusjes en boodschappen maar deze keer zorgde ik ervoor dat de middag vrij bleef van al dat gedoe want ik mocht Rosa van 'school' (peuterspeelzaal) ophalen. Bijna de hele middag is ze zoet geweest met klei, er is niets dat ze liever doet en het is zo leuk om te zien hoe ze bezig is pietepeuterige dingetjes te maken (goed voor de motoriek).
Na een poosje ingespannen werken mocht ik even mee kijken wat er gemaakt was. Doperwtjes, worteltjes, broccoli....... En er werden ook heerlijke koekjes gemaakt waarvan ik er een mocht proeven bij de thee.......

 Deze Oma gaat met haar tijd mee en is sinds kort in het bezit van een selfie-stick. Even samen met de kok op de foto dus.

 Samen met Rosa de voorbereidingen getroffen voor onze 2e Dear Jane dag op deze World Wide Quilting Day. Zo heeft Rosa me heel goed geholpen bij het maken van de eiersalade, die maak ik altijd een dag van te voren dan is ie het lekkerst. Vanmorgen al vroeg uit de veren om alles klaar te maken voor de Janiacs arriveren.
Rond tienen stroomt de quiltruimte vol en komen de DJ's uit de tassen en kunnen worden bewonderd.

 Maar men kwam niet alleen om te showen natuurlijk, er werd ook hard gewerkt aan weer nieuwe blokjes. En nu we er bijna allemaal waren konden we mooi gelijk plannen  maken voor ons Quiltmidweekje dit najaar.

 Rosa schoof ook nog even aan, nog een ietsiepietsie te klein voor naald en draad maar met stiften en stickers kun je ook creatief bezig zijn. Na een poosje ging ze toch maar weer kleien bij Opa want ze vond al die dames toch wel saai......."Ze zitten alleen maar te naaien, net als jij Oma!"
Na de lunch was de motregen verdreven door de zon en deden we een poging alle DJ's op de foto te krijgen. Dit leidde al snel tot hilarische taferelen, rennende vrouwen om wegwaaiende lapjes te redden.....( de meest genante foto's heb ik vernietigd haha!) Niet zo'n succes dus, de wind was een beetje te sterk.

 Terug maar weer naar binnen dus voor nog een middagje gezellig samen quilten.

 Voor iedereen weer huiswaarts ging toch nog even alle Janes bij elkaar gelegd voor een overzichtsfoto. Wat een prachtige kleuren zo bij elkaar, heel verschillend maar stuk voor stuk zo mooi en uniek. Ik kijk nu al uit naar onze derde dag volgend jaar, er zijn dan denk ik al wat middenstukken klaar maar tot die tijd moeten er nog heel wat steekjes worden gezet.
 Zo, de boel is hier weer aan kant, Rosa is weer terug naar haar Mama en Papa. Bedankt lieverds voor de blijken van waardering, ik ga lekker nagenieten van deze gezellige dag.

100 blokken

Ik had het een jaar geleden niet kunnen bedenken toen we op 15 maart begonnen met de Dear Jane maar nu na staat de teller toch echt op 100 blokjes. Ik moet zeggen dat het een bijzonder project is, er zit zoveel variatie in deze quilt dat het nooit saai is. Ik heb zoveel geleerd het afgelopen jaar en kijk ernaar uit de volgende 69 blokjes te maken voor het middenstuk.

 De rechterstrook moet nog even aan de top worden genaaid en de lapjes voor de volgende baan liggen klaar. Ik ga ze eerst allemaal voorbereiden dan kan ik straks weer even vooruit.
Afgelopen week werd er een groot pakket bezorgd en zaterdagochtend  werd er hard gewerkt door Opa en Rosa.....

Onder toeziend oog van Opaopa stond er een poosje later een grote trampoline. Rosa kon bijna niet wachten om te gaan springen maar eerst moest het veiligheidsnet er nog op worden gemonteerd, nog even geduld dus.......
Zaterdag is het weer World Wide Quilting Day, uiteraard brengen wij die met onze Bee + 3 quiltend door. Wat gaan jullie doen op deze dag?

En we Janen door.........

Op de Bee wordt er hard gewerkt aan de DJ's. Het is zo leuk om met elkaar ervaringen uit te wisselen: 'Hoe heb jij dat blokje gemaakt?'  'Kan ik dit blokje het beste met reverse applique maken?'

 World Wide Quilting valt dit jaar op 21 maart en dan houden wij onze tweede DJ dag, het lijkt of iedereen bezig is met een eindspurt naar deze dag toe. Het doel was vorig jaar met de start een blokje per week. Ik ben benieuwd of we dat allen hebben gered........

 Het was een 'full house' afgelopen donderdag. Sipkje was afwezig omdat ze vorige week voorzien is van een nieuwe knie. Het gaat heel goed met haar maar de Bee is nog even een stap te ver. Regelmatig krijgen we verzoekjes van quilters om een avondje te mogen aanschuiven bij ons als er een plekje vrij is en zo schoof Liesbeth deze week bij ons aan. Ze quilt nog maar heel kort maar is een natuurtalent, altijd gezellig om een gast in ons midden te hebben.

 Yvonne H. zagen we wekenlang met haar doosje met sterren, ze ging er bijna zelf sterretjes van zien zoveel moest ze er maken maar nu zijn ze dan allemaal klaar en kunnen ze worden verwerkt in haar top, prachtig in die antieke kleuren.
Zelf ben ik ook weer aardig op weg met de volgende rand en maakte weer een paar leuke blokjes.

 Rosa had bedacht dat ze weer een nachtje wilde logeren en ondanks dat zowel Opa als Oma grieperig zijn kunnen we dat niet weigeren natuurlijk ook al moet ik wel zeggen dat het een beetje een uitputtingsslag was. Het mooie weer lokte Rosa naar buiten, ideaal weer om een balletje te trappen vond ze dus Oma hobbelde hoestend en proestend mee. Zegt Rosa opeens terwijl we het de bal aan het overschieten zijn: "Oma, ik hou van jou".
Een mooier cadeau kun je niet krijgen van je kleindochter toch? ik smelt daar helemaal van hoor!  Rosa had een heerlijke dag met als hoogtepunt haar 'rijles' van opa. Een rondje over het erf en dan de auto in de garage rijden, leuker bestaat niet!  En vanmiddag toen Rosa weer was opgehaald door haar Papa..........toen doken Opa en Oma op de bank en sliepen uren...............heerlijk!

Dear Jane update

Afgelopen weken ging het niet zo snel met de Dear Jane blokjes door de trui die tussendoor werd gebreid en ook wilde ik mijn quiltwerk af en toe even oppakken. Toch is er weer een rand af, C3 t/m C 11 konden aan de lap genaaid worden en de zakjes voor de volgende rand liggen al klaar.

Als deze blokjes zijn gemaakt staat de teller op 100!

 Samen met Duif zou ik volgend weekend naar Friesland afreizen voor een Dear Jane weekend in een Bed & Breakfast. We hadden er allebei heel veel zin in, lekker een paar dagen ongestoord quilten en andere 'Janiacs' ontmoeten en hun DJ's bewonderen. Helaas.....doordat er veel afzeggingen waren gaat het weekend niet door. Gelukkig over een aantal weken onze eigen tweede DJ dag om naar uit te kijken. De quiltsteekjes aan mijn Delectable Mountain vorderen wel maar het is een hele klus zo'n quilt van bijna 2,5 bij 2,5 meter. En als ik even niet oplet is ie in beslag genomen door een poes. Kijk eens naar die blik van Utah....."Een knap baasje dat mij hier wegkrijgt!"

 Omdat dochterlief gelukkig weer een baan heeft komen ook de oppasdagen weer terug, in ieder geval voor een half jaartje want dan mag Rosa naar school. Gisteren dus weer een dagje en ook kwam Linda de dochter van vrienden bij ons eten. Linda heeft een beperking en dat was even nieuw voor Rosa. Even keek ze de kat uit de boom maar al snel pikte ze het prima op en hielp Linda zelfs. Wat is dat toch  leuk  en bijzonder, die flexibileit en openheid die kinderen zo eigen is  Het was een genot om die twee samen te horen keuvelen en natuurlijk is het voeren van de dieren op de kinderboerderij ook altijd een succes. Op verzoek van Linda aten we taco's en die gingen allemaal schoon op!

 Morgen weer aan het werk, fijne week allemaal!