dinsdag 30 september 2025

USA 2025 - dag 16 - van Hamilton, Montana naar Bellevue, Idaho

 Zaterdag 27 september vandaag, gisteravond al onze dochter gefeliciteerd met haar 44e verjaardag. Bij ons toen nog de 26e, maar in Nederland was de nieuwe dag alweer een aantal uur oud.

We rijden vandaag verder naar het zuiden, een rit van 286 mijl (458 km), voornamelijk door de wildernis van Idaho. En ik moet zeggen, ik heb van elke km genoten, wat een mooie rit!

Maar we begonnen nog in Montana, zo’n 30 km ten zuiden van Hamilton ligt het plaatsje Darby, net daarbuiten ligt de Dutton Ranch uit de serie Yellowstone.


Je komt het terrein niet op natuurlijk, maar je kunt vanaf het hek wel een foto maken.

Dit is het hek, en dat blijft uiteraard dicht. De Ranch heet anders, namelijk Chief Joseph Ranch. De naam Dutton Ranch wordt alleen gebruikt voor de serie.
We rijden de Lost Trail Pass op, 2138 meter. Boven op de top rijden we Idaho weer in.
Bergen begroeid met naaldbomen, en dan weer kilometers lang kale bergen, waar de bossen door brand zijn verwoest. Het is hier en daar ook wat heiig door de rook van een brand in Washington State.


We volgen een tijdje Moose Creek en daarna de Salmon River. Die zullen we nog heel lang volgen vandaag. Als we door een dal rijden en het landschap breder is, is de rivier ook breder, gaan we de bergen in dan merk je dat aan de rivier, die is dan smaller en kronkeliger en stroomt wilder.

Af en toe een brug die vaak de wildernis in leidt. Vaak een hele bazig camping zonder enige voorzieningen aan de overkant voor wandelaars die een wandeltocht maken.



Onderweg zien we op de velden ook heel veel herten, soms twee, soms grotere groepen, ook een keer Pronghorn (Gafffelbok) en een keer een grote groep Elk en herten. Prachtig gezicht! 


Op sommige stukken zie je bijna geen auto’s, zo heerlijk rustig, komen we in de buurt van een stadje (vaak heel klein, we kwamen er een tegen met 7 inwoners) dan zien we wat meer verkeer. 
Opeens stond er een dame op het midden van de weg te zwaaien. We stopten en ze vroeg ons om even rustig te rijden. Daar de koeien de weg op kwamen. Cowboys waren bezig de koeien van de ene weide naar de andere te brengen. Blijft een mooi gezicht.


Werkelijk kraak en kraakhelder water. We zien regelmatig vissers in de rivier staan vissen. Dat kan makkelijk want diep is het niet.


De kleuren van de bomen onderweg waren hier en daar onwerkelijk. We zagen ze zelfs ook in fel oranje en rood. Helaas is het niet altijd mogelijk om overal te stoppen. Je moet echt een turn-out langs de weg hebben.


We rijden de Galena Pass op, 2652 m hoog. 

Hier ontspringt de Salmon River en zal 425 mijl verder uitmonden in de Pacific Ocean.
Wat een prachtig uitzichtpunt boven op de berg. We hebben er een poos heerlijk in de zon staan genieten van het uitzicht en alle info op de borden.








Het laatste deel van de trip vandaag worden we weer flink verwend met de vele Aspen trees. 

Het ritselen van de goudgele blaadjes van de Aspen tree. Ik kan er zo van genieten!

We rijden door Ketchum bij Sun Valley, een stadje van ruim 3000 inwoners dat voor een groot deel bestaat uit een golfterrein en veel hele grote huizen. Een accommodatie is hier niet te betalen.




Wij rijden nog een stukje verder naar het iets minder sjieke Bellevue, we vinden onze cabin gemakkelijk.

Wat een leuk plekje weer. Prima voor ons voor de komende dagen.


Alex heeft flinke trek inmiddels dus we lopen drie blokken naar Mahoney’s voor de avondmaaltijd.
Ik ga dit keer voor de rib’s. Gelukkig helpt Alex een handje met opeten. 
We wandelen weer terug naar onze cabin, langs het oorlogsmonument en oude gemeentehuis dat nu dienst doet als museum.

Inmiddels zitten we al weer een uur heerlijk te genieten op de porch (veranda). De zon zakt net achter de bergen dus het zal zo wel gaan afkoelen.  
Het was weer een prachtige reisdag. Nu even een paar uur ontspannen!
Happy Travels! 
Yvonne


maandag 29 september 2025

USA 2025 - dag 15 - van Kalispell naar Hamilton

 Vrijdag vandaag, na vier nachten in Kalispell vertrekken we weer, deze keer in zuidelijke richting. 

De zon is net op als we de spullen weer hebben ingepakt, vaatwasser en wasmachine draaien in het appartement,
En wij laden de auto weer vol en vertrekken.
We rijden een stukje in oostelijke richting naar het plaatsje Bigfork.

Daar hebben we weer een leuk restaurant voor het ontbijt gevonden.

Een leuk stadje, een beetje toeristisch door de ligging aan Flathead Lake.
Na het ontbijt rijden we de 44 km route langs Flathead Lake, onderweg veel fruitteelt, kennelijk goede vruchtbare grond.
Alex vroeg nog of ik nog een quiltwinkel wilde bezoeken, maar ik zei dat ik vandaag niets op mijn lijstje had staan. Ben een beetje quiltwinkel moe. Zoveel winkels die heel veel stofjes hebben van beren, herten, felle kleuren, batiks etc. Ik heb er niet zoveel mee.

Maar als ik onderweg langs de kant van de weg ‘Fabric’ zie staan op een bord, ga ik toch in de remmen. Mijn nieuwsgierigheid is geprikkeld.
Het ziet er niet echt uitnodigend uit, een soort schuur onder een gigantisch afdak…… het kan natuurlijk allerlei soorten stof zijn dat men hier verkoopt.
Maar het blijkt toch een Quiltshop te zijn.
Ik scan de rijen af naar iets van mijn gading, echt niets dat op mijn lijstje staat. Nog even achter in de winkel bij de backings kijken…..
En daar vind ik toch zowaar de stof waar Bernadet naar op zoek is. In ieder geval een deel van de benodigde hoeveelheid stof mee kunnen nemen.
Het duurde wel even voor ik aan de beurt was bij de kassa. Voor me twee dames die groot inkochten… komt me wel heel bekend voor eigenlijk…..
Een stuk verder reden we de stad Missoula binnen, we kwamen weer langs de Smokejumpers base. We waren daar jaren geleden voor een rondleiding. Heel indrukwekkend hoe deze mannen overal waar nodig natuurbranden te lijf gaan, vaak door ergens in de wildernis uit een vliegtuig te springen en met de weinige middelen die ze hebben deze branden te lijf gaan. Helden zijn het wat mij betreft.
Nu bezoeken we in Missoula het fort uit 1877, destijds gebouwd zodat het leger van hieruit de migranten die naar het westen van Amerika reisden kon beschermen tegen de Native American Indians.
Eerst bezoeken we het museum.


Altijd weer interessant, zo blijkt dat er al in 1941, voordat de Amerikanen inmenging hadden in WWll, zij in de havens opvarenden van schepen uit Nazi Duitsland en fascistisch ItaliĆ«, oppakten en overbrachten naar Fort Missoula. Later gebeurde hetzelfde met Japanners. 
Altijd leuk als er quilts te zien zijn in een museum, dit was een prachtig qequilt exemplaar met behoorlijke  gebruiksschade.
Hier en daar was een poging gedaan de quilt te ‘repareren’.

Bezoekers wordt gevraagd een steentje te ‘tekenen’.
We staan er dus tussen…..

Na het binnengedeelte gaan we naar buiten. Heerlijk weer, dus geen straf een wandeling over het terrein te maken.
Er staat van alles, en wat voor de een ‘oude troep’ is, is voor de ander juist super interessant.
Ik krijg bij die oude schooltjes altijd zo’n ‘ Little House on the Prairie’ gevoel.

St. Michael’s Church uit 1863.

En Hayes Homestead Cabin uit 1900.



De geschiedenis van dit land, en zeker het westen, is voor wat betreft de emigranten die hier kwamen nog zo jong. 150 jaar is hier al heel erg oud…..
We rijden verder naar Hamilton, we hadden bedacht hier te overnachten maar wilden het nog niet vastleggen.  Het zou ook zomaar kunnen dat we in Missoula wilden blijven, of juist nog een stuk verder dan Hamilton rijden. 
Uiteindelijk besluiten we toch in Hamilton een hotel te nemen voor de nacht. Had al wat accomodaties online bekeken, we kiezen uiteindelijk voor de Quality Inn. 

We rijden even naar het oude centrum van Hamilton, in Main street tal van leuke winkels. Soms zie je stadjes met heel veel leegstand, maar hier zijn nog veel oude winkels te vinden in van die mooie oude panden. 


We eten een hapje bij de plaatselijke brouwerij. Op de tap de heerlijkste biertjes. Daar is echter bij wet wel een limiet aan gesteld. Niet meer dan 4 glazen per persoon. 

Je krijgt zelfs een briefje waarop wordt aangekruist hoeveel glazen je al hebt gehad. Heel bijzonder.
We kiezen beiden voor de Kabeljauw, die smaakt prima.

Morgen reizen we weer verder en rijden dan de staat Idaho weer binnen.

Happy Travels!
Yvonne