Wat begon ruim een jaar geleden met de aankondiging dat ik een reis wilde gaan organiseren naar de Amish en de AQS quiltshow, werd deze week werkelijkheid. Achter de schermen een jaar lang voorbereidingen aan de route, de invulling, hotels, auto's etc. Leuk om alles uit te zoeken en te organiseren voor een groep van 8 personen.
En zo stonden we ( Ageeth, Debby, Marianne, Vivianne, Simone, Trudy en ik) afgelopen zaterdag om 6 uur op Schiphol, klaar voor vertrek.
Nog even inchecken en dan kan de 'fun' beginnen!......
Echter.......mijn ESTA was niet in orde...het nummer in mijn paspoort eindigt op oo. Ik had dus keurig tijdens de aanvraag oo ingevuld. Dit had dus 00 moeten zijn.......
Maar geen paniek, op het vliegveld kan je een nieuwe ESTA aanvragen en dat deed ik dus. Het is even tikken want ze willen alles van je weten maar vooruit.
Tot.....er betaald moest worden.....het betalingssysteem van ESTA lag eruit. Volgens het personeel gebeurde dat heel vaak en was het zaak om te blijven proberen.
Na heel veel vruchteloze pogingen moest de rest van de groep door de douane en werd ik ondertussen omgeboekt naar de volgende vlucht van 12 uur. Wel een rechtstreekse vlucht dus ik zou eerder aankomen als de rest......als het system tenminste ging werken.
Een paar uur proberen verder had ik ook deze vlucht gemist en zat er niets anders op dan weer om te boeken naar de vlucht van zondag. Inmiddels zat de groep hoog en droog in de lucht!
Nou, dan voel je je behoorlijk beroerd kan ik zeggen hoor! Lekkere reisleidster ben ik!
Ik had mijn map met alle paperassen en de Tomtom meegegeven maar dat voelde helemaal niet goed.....Autohuur en hotelovernachting op mijn naam......hoe zou dat allemaal gaan?
Maar goed, het thuisfront gebeld die me direct kwam halen. Rosa was ook mee...(dat was heerlijk) kreeg gelijk een grote omhelzing van haar en één van Seis, haar knuffel.
Thuisgekomen gelijk weer proberen om de ESTA te betalen en bij de tweede poging....Raak! Na nog 10 zenuwslopende minuten was deze ook goedgekeurd en wist ik dat ik dus zondag kon vertrekken.
Ondertussen niet wetend wat er zich bijna op Schiphol had voorgedaan. Ik had de app'jes,,,,'waar blijven jullie' en 'wij zitten al in het vliegtuig' wel voorbij zien komen maar ik was druk met het betalingsgedoe.
Bleek dat een deel van de groep zich heerlijk had verschanst in een coffee corner terwijl de rest keurig aan boord was gegaan in de veronderstelling elkaar daar te treffen... niet dus!
Toen na omroeppogingen nog niemand kwam opdagen werd opdracht gegeven de koffers uit het ruim te halen. Gelukkig werd er nog een zoekslag gedaan en ja hoor.....daar zaten de dames........
Op het nippertje mochten ze aan boord en konden ze vertrekken.
Ondertussen deed ik thuis pogingen het autoverhuurbedrijf te pakken te krijgen.....dat lukt dus niet in het weekend. Het hotel lukte gelukkig wel. De situatie uitgelegd en het was geen probleem.
De groep was via Newark veilig in Washington DC aangekomen en ging de auto's ophalen. Omdat er één auto op mijn naam stond kregen ze die niet mee. Met z'n zevenen in een 7-zitter gaat wel maar niet met 7 grote koffers dus werd er twee maal op en neer gereden naar het hotel.
Ik werd op de hoogte gebracht van het feit dat ik de huurdatum moest wijzigen van 25 naar 26 maart om de auto mee te krijgen. Helaas lukte dat toch niet dus 'God zegen de greep........
De volgende dag werd het programma iets veranderd. De dames deden de shop dag van vrijdag en ik vloog naar Washington.
Een rechtstreekse vlucht dus ik was er lekker vroeg. Alles verliep vlotjes, in de shuttle bus naar het autoverhuurbedrijf vertelde de chauffeur honderduit over de Nederlandse groep die een dag eerder waren aangekomen......de dames hebben indruk gemaakt!
Bij de balie begon het gedonder in de glazen.....de voucher met de datum 25 maart was niet geldig op 26 maart. Een dag korter de auto huren kon gewoonweg niet....of ik dan een nieuw auto wilde huren á 744 dollar......
Nu stond ik door het hele gedoe al gespannen als een veertje dus ik kon twee dingen doen....of héél boos worden of héél verdrietig....
De tranen kwamen gemakkelijk hoor na alles.....is snifte en snotterde er flink op los. Ondertussen de employee wel vertellend hoe gemeen ik het vond. Dat ik het gevoel had belazerd te worden door Budget en dat ik er werk van zou gaan maken.
Wat ik gezegd of gedaan heb weet ik niet maar op een gegeven moment zei hij dat ik hem aan zijn moeder deed denken....hij bracht zichzelf in moeilijkheden zei hij maar......hij gaf me de auto mee en ik hoefde geen nieuwe te huren.
Jaja....natuurlijk had ik gewoon recht op de auto en is het van het bedrijf gewoon een smerig trucje om mensen een poot uit te draaien maar ik was allang blij.
Ik bedankte de man uiteraard uitvoerig en kon de sleutel in ontvangst nemen.
Een kwartiertje later kwam ik aan bij het hotel en na 5 minuten kwam ook de groep er aan........
Eindelijk herenigd en klaar voor het vervolg van de trip. Ik vol schuldgevoel over het feit dat ik niet met hen mee kon een dag eerder maar de groep heeft het zo goed opgepikt. Een geweldig stel vrouwen is het bij elkaar en het leuke is....door dit avontuur zijn ze van een stel onbekenden voor elkaar in één dag een hechte groep geworden en het klikt gewoon heel goed!
De eerste lapjes bleken al gekocht te zijn en ze hadden zich prima vermaakt,
Het is tweeënhalf uur rijden naar ons huis in Bird-in-Hand dus we gingen snel op weg. De rit voerde ons via Maryland naar Pennsylvania, deels over de snelweg maar ook over mooie binnenwegen en glooiend landschap. Nog kaal, geen blaadje aan de bomen, hier en daar liggen nog hopen sneeuw langs de weg van de sneeuwstorm van een paar weken geleden.
Het huis is een echt oud houten Amish huis met houten vloeren, een gezellige keuken en woonkamer. De groep had zelfs al boodschappen gedaan dus we konden ons gelijk installeren.
De kamer van Trudy en Simone ligt op de begane grond.
Op de eerste verdieping bevinden zich nog drie slaapkamers, de kamer met het kleinste bed is voor Jennifer.
Debby en Ageeth kunnen kiezen waar ze willen slapen, hoog of laag, links of rechts.
En het domein van Vivianne en Marianne
Maar er is nog een verdieping, ik had mezelf bedacht op de zolderkamer en krijg er nog twee 'slapies' bij.
Inmiddels hongerig geworden van de reis was het om een uur of negen wel tijd voor een warme maaltijd, heerlijk aan de pasta bij Olive Garden!
Maar mijn kamergenoten zijn nog onderweg en komen pas midden in de nacht aan. De wekker gezet om de dames te verwelkomen. Eerder dan verwacht werd er op de deur geklopt en stonden Shannon en Terry voor de deur.
